خود غلط بود آنچه مي پنداشتيم!!

سالهاي طولاني  مي پنداشتم كه غلط ها و نادرست هاي اطراف و اطرافيانم رو بايد با جديت و سرسختي و كمك و زور و ... هر چه كه لازم ، اصلاح كنم . مدتيه كه به فكر اصلاح ديگه نيستم. رفتم رو مودِ نظاره . نگاه مي كنم گاهي لبخندي .. خيلي كه همت كنم و دلسوز ِ طرف باشم ، با يه " من فكرمي كنم" نظرم رو ميگم. اصراري هم ندارم كه مقبول طرف بيفتد يا خير..نميدونم خوبه يا بد ، نميدونم كه  اين مود، نتيجه تربيت گوسفندپرور جامعه بوده يا  آگاهيم  سطح  بهتري پيدا كرده. هر چي كه هست  براي خودم بهتر شده. كمتر آزار مي بينم. تا جايي كه دايره اختياراتم اجازه مانور ميده ، اون چه كه فكر ميكنم درسته رو انجام ميدم ، خيلي هم رو نتيجه حساب نمي كنم.
شايد اين يكي از آخرين مراحل تبديل انسان به گوسفند باشه ،نميدونم ، اما حال بدي نيست.مثال ميگم: از  وضعيت ِ رانندگي  و بوق زدنها ولايي كشيدن و لاين عوض كردن ِ ملت ديگه عصبي نميشم. كاري كه ميكنم اينه كه خودم بوق نزنم .لايي نكشم و لاين عوض نكنم.
اين حقير  مجدد اعتراف مي كنم كه در فرآيند تبديل انسان به گوسفند يا  شايد هم مرغ پخته، احتمالا اين قسمت جزو مراحل تكميلي يا نهايي قضيه است. و به عنوان يك مرغ پخته بايد بازم اعتراف كنم كه نسبت به وضعيت ِقبلي حال ِ بهتريه !
يه خورده  خوش بينانه بگم: شايد اصلاحيات روفقط رو خودم دارم پياده ميكنم.
. امتحان كنيد شايد جام مرادتان دادند.

فقط همين!!